Кобајаши Иса (1763-1827)

Покрај Мацуо Башо еве уште еден од јапонските мајстори. Веројатно мојот омилен. Направив избор од неговото хаику и ќе го постирам во два дела. Ова е првиот.

Глеј, ене го пак,
до берачите на чај
стои еленот.

Во торбулево
малку ориз и малку
ливчиња од чај.

На богослужба
луѓето замолкнаа.
Пчелите ѕунат.

Месечино над ридот,
осветли го, те молам,
оној што краде цвеќе!

Тивок, сончев ден.
Монахот од планинскиот храм
ѕирка низ оградата.

Светот е полн со тага и бол
дури и кога црешата
ќе расцути.

Славејот си ги чисти
калливите ножиња
со сливин цвет.

Не заминувај!
Колку и да пееш лошо,
ти си мој славеј, мој!

И одлета пеперугата,
чиниш жали
што светот е таков.

Едно девојче
си го избриша носот
со цвет.

Дојди да си поиграме,
врапченце
без мајка и татко!

Црешовиот цвет
го натера и благородникот
да слезе од коњот

Check this out!

GOTH-ROCK!

The Winner fest is over. I must say that I really had a great time and the whole idea of making it as a small tour is great. You can hang out with the other bands, get to know each other, make plans for future gigs. We were not sure what to expect when it came to the organization and the logistics but we were positively surprised by the guys from Lithium records and their attitude and behavior towards the bands.
In the end we were second by the number of votes and in Skopje had a bunch of votes more than the other bands. But what made me happy is that we didn't have as many friends as we had votes which means that people gave their vote for us cause they liked our music, which is good. Also we had so much fun with DJ Rootboy from Struga. It was great! Well, I guess that's about it.

I just lost my operatic virginity

Yes, it's true. I went to see an opera for the first time in my life just few days ago. I have always loved the philharmonic orchestra and been to a couple of concerts but never been to an opera. We saw Pietro Mascagni's "Cavalleria Rusticana" which I must say I really liked it. It was short (just a little bit over an hour), the story was simple, but the whole experience was great. Especially I liked the scenery. I think I might be hooked up on opera. :)

Summon the losers with fire in their eyes and instruments in their hands!

Every year as part of the "Taksirat" festival there is a smaller festival for new bands funny or weird enough called "Loser Fest". This year the festival will be for the first time something like a mini-tour with the bands playing in Prilep (29th), Stip (30th) and in Skopje (1st of December). We applied with Vanity Fair and were very surprised and happy when we got chosen among the eight bands that will play this year. The band that has the most votes is the winner which is not a measure for the quality but it's going to be a great fun and important experience for us.

So everyone is invited because it's time for the show called...VANITY FAIR!!!

P.S. From now on the guys from Lithium Records decided to rename the festival into "Winner Fest".

Buenos noches Madrid!

After six days in sunny Seville we arrived at the Madrid airport but we came a little bit late. Just one day late. Our plane already left so we needed to spend an extra day in Madrid. But I'm glad about that cause if we didn't stay I wouldn't write this song:

Есенска вечер
Уличен квартет ја свири
"Пролет" од Вивалди

Autumn evening
The street quartet plays
Vivaldi's "Spring"

P.S. The photo is the view from our hotel room. Nice!

Haiga

This is the the first haiga I have made and sent to the contest of the World Haiku Association. It was edited for september and you can read the critique if you copy the following address www.worldhaiku.net/haiga_contest/48th/haiga48.htm. You can find some other works there and you will see what's the whole point in haiga. The photo was made by Diane Shipp. Enjoy!

Korab 2007

Even though it was raining the day before, the morning of 8th of September was sunny as we approached the starting point of our climb of Big Korab. Will the mountain let us climb it's summit this time? You can only approach such greatness with humility and respect. The climb was pretty demanding and at times the wind was so cold and strong that withouth gloves and winter cap you think you would freeze. After more than two hours into the climb suddenly we were welcomed by the magnificent view of the slopes of Korab covered in snow that fell just few days prior to the climb. But still the summit could not be seen until later. You could hear the sound of the small streams flowing by the side. Man can only marvel at that beauty. The last hour was mostly walking on snow and was pretty hard but the satisfaction that followed was worth it.

Tired I go back to
my warm home while she stayed
to talk to the clouds.

Soulmate by Natasha Bedingfield

Planetary Hypocrisy

Не, навистина светот нема да се уништи со страшен тресок. Како што познатиот поет Томас С. Елиот напиша во своето апокалиптично предвидување – тоа ќе се случи со цимолење, односно лелекање. Она во што ме убеди овој став е последниот пример на планетарно лицемерие – Live Earth 07, кој верувам многумина од вас го гледаа, со вклучена клима пријатно залежани на своите каучи. Вие и онака претерано не се секирате за глобалното затоплување. А богами ниту јас.

Не се дистанцирам од мојата неодговорност. Погледнав само неколку фини рекламни клипови на кои големите познати лицемери го учеа човештвото како ќе заштеди енергија доколку користи батерии кои се полнат, на кој начин ќе допринесат за намалување на глобалното затоплување ако не патуваат со авион, ако не користат најлонски кеси и што уште не.

Мислам дека ми е доволно од вакви планетарни хуманости, кои не претставуваат ништо освен добар политички маркетинг, организиран од несудениот американски претседател Ал Гор. Разликата помеѓу овој глобален настан и митинг на политичка партија е само во пораките. Наместо изборните се извикуваа еколошки пароли.

Верувам дека по 7.7.2007 човештвото живее побезбедно! Нема опасност од цунами, земјотреси, нуклеарни катастрофи, лизгање на земјиште, поплави, пожари, ултра-виолетово зрачење.

А, ако само се потсетам дека токму Америка – најголемиот индустриски загадувач не ја потпиша резолуцијата во Кјото против емисијата на штетни гасови во атмосферата. Затоа сега нудат планетарна забава, на огромни бини, со одлично светло и звук (колку ли тие енергија трошат!!!) и со еден тон на ултра платени поп ѕвезди кои се возат во луксузни автомобили, летаат со приватни авиони, лапаат хамбургери во Мекдоналдс и не ги полнат своите батерии откако ќе им се потрошат. Па се разбира, тие си купуваат нови.

И ако се запраша некој, зар на човештвото му треба уште еден ваков настан? Па, се разбира дека му е потребен. На тој начин се потхранува духот на западниот човек, кој со ова ја потиснува својата еколошка фрустрација дека е одговорен што планетата оди во неповрат.

Live Earth е проверен метод на собирање на поени, доколку некој сака да добие титула сер. И почитуваниот Бог Гелдоф можеби со искрена намера го направи второто продолжение на Live 8 во 2006, со кој се обиде сиромаштијата да ја прати во историјата, но таа и те како остана во сегашноста. Африканците и понатаму гладуваат бедно заборавени по овој настан.

Се надевам дека со планетата нема да се случи истото. Ако и понатаму е така, посакувам Томас С. Елиот да погрешил. Како што сме настанале во космичка експлозија, можеби би било подобро така и да исчезнеме – во огромен божествн бум.

Напишано од Зоран Зафировски за Avantgarde Magazine бр. 4

Мајсторот Мацуо Башо (1644-1694)

Талкам осамен.
Кукавицо, покрај тебе
сум уште поосамен.


Безимените ридови
пролетта денес ги покри
со превез од магла.


Колку би сакал да понесам
во своето ладало
малку ветер од Фуџијама.


Се разли реката
чапјите добија
пократки нозе.


Студена вода –
галебот врз неа
не може да почине.


Свенато цвеќе.
Се растураат, паѓаат семињата
како солзи.


Есенски полиња.
Шумот на ветерот се пробива
низ сувите тревки.


Не стана пеперутка
онаа гасеница,
а есента си оди.


Плови жолт лист.
Крај кој ли брег, штурче,
ненадејно ќе се разбудиш.


Свитканиот бор
додава ситни иглички
на водопадот.


Месечко, каде ли си сега?
Како потонето ѕвоно
скриен си на морското дно.


Пријателе не заборавај
на сливовиот цвет
скриен во шумата.

In Avantgarde Magazine

Александар Прокопиев

Овој пат ви го претставувам хаикуто на Александар Прокопиев. Ова е мој избор од неговата стихозбирка наречена Слика-тркало. Уште малку и ќе ви ги претставам големите јапонски мајстори. Уживајте и слободно коментирајте која песна најмногу ви се допаѓа.


Врапци по жици:
петтолиние со ноти
-темпо стакато.


Ќе нема пролет
за сувата гранка
ниту за збогум.


Збунето врапче:
врз бетонот зрнца студ
-измислени трошки.


Врапци во грм.
Кавгата ги открива
на мачката демнач.


Пред семафорот
осми сум на ред...и чудо!
Мирис на липа.


Гласна градска ноќ.
А липите цутат
за да ме смират.


Сам, на балконот,
пензионер игра шах.
Со ангелите.


Шетам крај река.
Стапот за чекор побрз,
водата за сто.


Над нас-врвови,
под нас-темни шуми.
Јуни, а студи.


„Магарешка„ реко,
горе, на изворот си
поила за срни.

Crazy movie

And God messed their plans...

I watch movies only occasionally but when I watch a movie I want it to be good. Well two days ago I saw a great movie called "Babel". One thing that I liked is that I think it was different than a usual hollywood movie these days. It reminded me more of a european film. (maybe I'm wrong). Talks about pain, injustice, disconnectedness (and still connection)...
I took the following from "The Rolling Stone".

The Bible says God was angry when man tried to reach heaven by building a tower (later named Babel); he stopped the work by devising different languages that made understanding impossible. Babel came to mean noise and miscommunication.

Some things never change. The gifted Mexican director Alejandro Gonzalez Inarritu and his remarkable screenwriter Guillermo Arriaga - this film completes the brilliant trilogy they began with Amores Perros and 21 Grams - have applied the concept of Babel to the way we live now, in a world threatened by terrorism and divided by language, race, money and religion. Heavy going? Not if you want to see something extraordinary. In the year's richest, most complex and ultimately most heartbreaking film, Inarritu invites us to get past the babble of modern civilization and start listening to each other.

Владимир Мартиновски

Здраво на сите. Имам работи што би можел да ги кажам но сега ќе продолжам во стилот на хаикуто - кратко. Хаикуто има огромна моќ да го долови моментот, на обичните моменти да им даде вечна димензија. Ми се допаѓа изразот дека хаикуто е како филмска камера.
Сега ве оставам да уживате во поезијата на Владимир Мартиновски, според мене еден од најдобрите хаику поети кај нас. Ова е мој избор од неговата стихозбирка „И вода и земја и оган и воздух“. И не заборавајте секоја песна се чита по два пати.


Прво будење
годинава - со звук од
лопата во мраз.


Две оси од зад
славината ја демнат
следната капка.


Наведнат бор го
милува морето со
една шишарка.


Лавовите од
фонтаната се на штрајк.
Денес не плукаат.


Врз срната од
мозаикот спие пес.
Што ли сонува?


Со игличките
борот по правта црта
кинески знаци.


Пливаме грбно -
ние во морето а
облакот на небо.


Капат стреите...
Капка по капка тонам
во соништата.


Солени капки
во воздухот - морето
е на прошетка.


Од криглата со
пиво бумбарот зема
пена за бричење.

Уште малку хаику

Во последно време многу ме привлекува хаикуто како поетска форма и планирам да напишам нешто повеќе за хаикуто и мојата љубов кон него но сега ќе ве оставам да прочитате уште неколку од моите песни.

For the english speaking I will try to translate some of the haiku poetry I promise.

Времето сопре.
За момент посака да
гледа како спиеш.

Снежни врвови.
Се повеќе ми значат
дури стареам.

Низ зелен тунел
тикво си минувам. Ја
сакам пролетта.


Паѓаат ѕвезди
врз мене - дур во мракот
се пикам под ќебе.


И покрај одвод
за канализација -
багремот цвета.


Стотици лисја
шумно бијат битка со
сила невидна.

Хаику

Ноќно небо. Ко
стаклена масичка со
трошки послана.


Жолт спачек на
трупчиња поткачен. А
под него дедо ми.


Долга колона.
Веќе ме заморува
визниот режим?


Низ трепетот на
лисјата за момент го
гледам крстот.


Техно забава?
Не. Во гаража дедо
ми заварува.

Никола Маџиров

Стапната трева.
Се поткрева да види
кој ја гази.

Капка во вирот
и направи брчки на
месечината.

Првите снегулки
паѓаат врз колата.
Алармот молчи.

Блеснува молња.
Струјата трпери, се
плаши од звукот.

Ореви во џебот.
По градските улици
долго барам камен.

Трепкаат светла.
Светулки на патот?
Не. Патарина.

Надвор истура.
Не. Мајка ми в кујна
пржи компири.

Летен ветрец. Кон
шахтата се тркалаат
топченца од липа.

Излупено јаболко.
Оголено, од срам, бргу
менува боја.

Девојче мило,
од другите планети
те гледаат ко ѕвезда.

Welcome to the show called...

Минатата недела свиревме на рок-фест. Победивме таа вечер иако победата многу многу не значи. Важно е дека сме задоволни од настапот, за наш беше важно да се скрши мразот.
Еве некои коментари што ги најдов на интернет.

"Заслужена победа! Таков контакт со публиката, такво искуство, таква професионалност… жално ќе беше ако останеше ненаградено. Ми оставија впечаток на многу посветен бенд, и ме пленеа со социјално-политичките теми што ги обработуваа во своите песни.
Музиката одлична. Македонија дефинитивно треба да се гордее со ваков бенд, без разлика на тоа кој од сите нас каков стил преферира. Само пофални зборови за нив, се радувам што ќе ги гледам наскоро во финале."

"Уф, зошто, ЗОШТО мораа да се волку професионални?!? Зошто ја немаа прекрасната наивност, одликата на секоја гитаријада? Зошто беа, бе, добри, без да можеш да им замериш за некакво гафче или испадче? Ме натераа да се потсетам на настапот на Астон Мартин (РокФест 2003), кои тогаш ме одушевија со цврстината на настапот. И, каде се сега Diverge? Единствено тие беа такви суверени владетели на сцената и зрачеа со харизма (како додека свиреа, така и за време на паузите)
како и овие момци од Vanity Fair. Нималку суетно, воопшто не бледо,
поздрав за политичката ангажираност. Дали навистина наслушнав “Kyrie Eleison” делче во текстот?"

Snow Patrol

"There are swaggering bands, bands who are in your face. And then there are bands who get hold of you somewhere else. I think it’s a heart thing, an intimacy thing. Like you know them and they know you. I think we are one of those bands." So says Snow Patrol singer and chief songwriter Gary Lightbody.

"It’s been an amazing couple of years. But when it came to writing the new album we were quite monastic. It was a question of "We’ve had our fun. None of that counts now. Don’t look back admiringly at your own footprints. It’s all lost unless this next step is truly exceptional."

Snow Patrol is definitely a band worth checking. Not many bands make albums that have your attention from the beginning to the end and "Eyes Open" has some great melodies and like the singer says it touches somewhere deeper.

Се што сте сакале да знаете за сексот а не сте се осмелиле да прашате

1. Кога имав шест или седум години ми го вадеа третиот крајник. Се враќам јас после 2-3 дена од болница кога моите ми купиле мини верзија на флипер. Онака баш пинбол со Химен на екранот. Радости!

2. Дедо ми беше шофер во градски и така се возам јас како мал, седнат напред до шофершајбна. Пред да се исклучи од линија 45ка и да го носи автобусот во гаража одиме на последна во Сингелиќ и купуваме по еден шејк. Боровница со сладолед од автомат. Само тогаш ние си го викавме шеик. Ќе пиеме по еден шеик? Може!

3. Кога имав 14 години го гледав за прв пат филмот Исус од Назарет. Тоа беше прв пат да го пуштат на телевизија за Велигден. Во третиот или четвртиот дел се трудев да не заплачам зашто мајка ми беше во соба а нели во Македонија е срамота да плачеш ако си машко. Откако го гледав филмот решив да го следам Исус Христос и тоа го правам и до ден денес.

4. Пред некои 4 години се враќав од далечен пат и бев во автобус што доаѓаше од Белград. Автобусот пристигна на скопските улици и беше некаде околу 12 п.м. кога застана спроти стара железничка. Срцето ми чукаше многу брзо. Таму ме чекаше една убава девојка. И мила...

5. Пред некоја вечер месечината стана црвена. Сигурно живееме во последните времиња.

Веќе помина доста време од ова со штафетата па така му ја предавам на секој што сака да напише 5 работи за себе.

These days...

I finished a book called "The irresistable revolution" by a guy called Shane Clayborne. It's a fantastic book and you can visit Dejan's blog (you can find him in the links on the right side) and hear Shane speak on youtube so can have a taste of what he is talking about.

I'm translating a book called "Red Moon Rising" racing with the time to finish it in time. I enjoy doing that, cause it's a great book also and some ordinary radicals like Sonja are mentioned there. :)

I'm listening a lot to The Killers. Both albums are very good. Another band that I think is great is Kasabian. Also I'm enjoying the new Muse album "Black holes and revelations", new Foo Fighters album "Skin and bones" and new LCD Soundsystem album "Sound of Silver." And off course "Simple pleasure" by The Tindersticks.

I'm turning 29. Still in my twenties though. :) And I will always be young by my lovely wife who is 22.

Трамвајот што го спаси градот

Зошто да се возиме во сосема нови автобуси произведени во Македонија?
Зошто да се вработат многу луѓе за изработката на тие автобуси?
Зошто да се изработат со материјал набавен од наши фабрики?
Зошто цените да бидат упола поефтини?
Зошто автобусите да бидат на плин и да не го загадуваат веќе загадениот град?
Зошто ни е сето тоа кога ние ќе се возиме со ...ТРАМВАЈ!

Веронаука. Царевото на царот, Божјото на Бог

Штафетата на младоста не сум ја заборавил. Ќе напишам, нема гајле.Неколку мисли во однос на веронауката во училиштата. Ако државата по устав е секуларна а воедно и школство, тогаш нека биде така.Зашто не треба да ви зборувам за тоа што се случува кога црквата се меша во власта, или поточно кога се меша таму каде што не и е местото и за кое што не и е даден мандат. Христос не ги менува луѓето преку световните власти туку преку вера во него и промена на срцето. А потоа секој поединечно влијае таму каде што се наоѓа. На кратко кажано: христијани во властите, но не христијанска власт! Црквата и семејството се места каде што едно дете ќе добие верско образование, а не училиштето. И само да ве потсетам дека децата не се раѓаат како православни, муслимани или сл. Тие се раѓаат како луѓе.

Мислам дека во очите на власта во оваа земја постојат православни, католици и муслимани. Затоа логиката е следнава: «Ајде во школите да се осигураме нашите деца да си бидат поучени во православната вера и врз тоа да си го градат својот идентитет како Македонци, а муслиманите нека си учат за исламот како основа за нивниот идентитет како Албанци или Турци. (We don’t touch you so you don’t touch us.) А во целата таа голема слика сите што не се дел од овие големи верски заедници а «рамноправни» по закон се губат. Многу кратковидо од страна на власта. Би рекол вака: М.П.Ц. има и капацитет и моќ да ги привлече младите во црквите и да ги научи на Божјите патишта но не го прави тоа. (со мали исклучоци) Зошто? Затоа што е заглавена во времето. Некаде во 15 век, или порано. Ќе следува повеќе. Можеби.

He is back!

The long awaited comeback of the master of tattooing in Macedonia has happened.

Worried

Yesterday I saw a bunch of macedonian kids playing baseball. What is next? Cricket?

Lisboa-Dakar '07 (Respect)

Молитвата на еден урбан мистик

Боже, додека ја почнуваме оваа година те молам Твојата благодат и Твојот мир да бидат со нас постојано. Води не по Твојот пат и помогни ни да донесуваме одлуки инспирирани од Твојата пресвета мудрост. Помогни ни да застанеме за момент, да ја стишиме целата бучава и сите гласови што беснеат околу нас и да се смириме пред Тебе . Да уште еднаш го провериме темелот на кој што стоиме и да се пазиме од гордоста и суетното славољубие. Дај ни благодат да ја победиме себичноста и да се дадеме себе си за другите. Да ја избереме тесната порта, потесниот пат. Дај ни сила со срцето да се одлепиме од материјалното и тоа да не владее со нас и нашите одлуки. И најповеќе од се дај ни благодат да те познаваме и да стануваме едно со Тебе. Зашто ако те знаеме Тебе ќе знаеме што е вистински да се живее.