Талкам осамен.
Кукавицо, покрај тебе
сум уште поосамен.
Безимените ридови
пролетта денес ги покри
со превез од магла.
Колку би сакал да понесам
во своето ладало
малку ветер од Фуџијама.
Се разли реката
чапјите добија
пократки нозе.
Студена вода –
галебот врз неа
не може да почине.
Свенато цвеќе.
Се растураат, паѓаат семињата
како солзи.
Есенски полиња.
Шумот на ветерот се пробива
низ сувите тревки.
Не стана пеперутка
онаа гасеница,
а есента си оди.
Плови жолт лист.
Крај кој ли брег, штурче,
ненадејно ќе се разбудиш.
Свитканиот бор
додава ситни иглички
на водопадот.
Месечко, каде ли си сега?
Како потонето ѕвоно
скриен си на морското дно.
Пријателе не заборавај
на сливовиот цвет
скриен во шумата.
4 comments:
iako ova verojatno ti e najdobroto haiku sto si go stavil,pisi nesto drugo..nemoj da se lutis Alek,vazi?
preubava e prvata...najdobra do sega, spored mene..
Epten majstor, i na mene prvata mi e zakon, a i onaa nest gasenica nesto peperutka, ma fren ej, lubenici vikas na gorica a?
peskir poslan,
lepliva ustata na deteto
od lubenicata na gorica:)))))))))))
ej dodeka sedam tuka vo internetov se slusa edno haiku na radio
baby if you givit to me i givit to you a a a
Post a Comment