Колку гласно зборува небото,
колку убаво зборува дождот.
Нудејќи се да ја измие правта од
улиците изгазени од уморни нозе.
Да се помеша со солзите на лицата
и да ги натопи нежните детски косички.
Да засвири на олуците на напуштените куќи
или да не натера да погледнеме нагоре
низ стаклото на автомобилот
и да ги пуштиме бришачите.
А ние велиме, ‘Изгледа почна да врне’.
No comments:
Post a Comment