Kony 2012 (мое видување)

Работата на Invisible Children ја следам веќе неколку години, зашто и како поединец, но и со Христијански Центар 'Гласност' сум вклучен во помагање на луѓето од едно село во западниот дел на земјата. Деновиве се крена многу прашина во однос на нивниот нов филм 'Kony 2012', а со тоа и многу контроверзи и прашања. Луѓето почнаа да коментираат во стилот дека кликање 'лајк' на фесјбук не може да промени ништо, дека организацијата не е транспарентна со нејзините финансии, дека Американците имаат синдром на 'спасители' и 'суперхерои', дека се заработува на несреќата на Африканците, па дури се спомнуваа зборови како неоколонијализам.

Немам намера многу да објаснувам или да ги бранам IC, туку сакам само да напишам две-три кратки мисли.

Најпрво, она што повеќето луѓе не го знаат е тоа дека IC непрестано работи на ова веќе 10 години и популарноста на Kony 2012 не се должи само на социјалните мрежи туку и на напорно прикажување филмови и организирање на безброј настани изминативе години.

Исто така, би го предизвикал скептицизмот дека кликање 'like' или 'share' на фејсбук не може да промени ништо. Поентата на филмот и на целата кампања е да информира за тоа кој е Џозеф Кони и за неговите злостроства, што би ги предизвикало луѓето да извршат притисок врз политичките власти кои можат практично да сторат нешто во врска со тоа. Можеби целата работа ќе пропадне и нема да излезе ништо од кампањата, но ако никој не се обиде, што воопшто би се променило?

Она што не го разбирам е зошто луѓето се толку брзи да ги политизираат нештата и во се да бараат политика или профит. Зошто да не верувам дека тие тројца млади Американци биле толку трогнати од нивната средба со децата што се кријат од LRA што посакале да направат се што можат за да ја променат ситуацијата? Имам впечаток дека на крајот поважни се нашите експертски мислења за економско-политичката ситуација во Уганда, за сложеноста на целиот потфат и др. отколку самите деца и нивните семејства. Дали се работи за нас и нашите мислења или за нив?

И за крај, она што мене ме плаши и што не би сакал да го видам е уште еден Гадафи, Хусеин, Бин Ладен со спектакуларна и холивудски изрежирана смрт.