Кобајаши Иса (втор дел)

Во плитката река,
врз дланките што мијат садови –
пролетна месечина.

Не бркај го еленот
што дошол да ги посети
црешите во цут.

Еј, скакулче,
немој да ги изгазиш
блескавите бисери на росата!

Види го славејот!
И на благородниците
истата песна им ја пее.

Не се предавај
еј, мало жапче!
Иса е тука!

Пепруга во градината.
Детенцето ползи – таа одлетува.
Детенцето ползи – таа одлетува.

Не газете овде.
Синоќа беше преполно
со светулки.

Мачето, за миг,
го згазнува листот
носен од ветрот.

И мојот татко
ги гледаше овие планини…
Зимска осама.

Денес како и вчера…
Над бедната колипка
се шири магла

До секоја порта
пролетта стасува
со кал на наланите.

Есенски ветер.
Сенката на планината
трепери.